LesioPM

Zdaję sobie sprawę, że polscy czytelnicy dzielą się na fanów i hejterów twórczości Remigiusz Mroza. Myślę, że na wstępie warto napisać, że do czasu zaliczałem się do tych pierwszych, szczególnie bardzo lubiłem serię z mecenas Chyłką i "Zordonem", ale cykl o Komisarzu Forst już mnie porwał. Od czasu do czasu sięgałem po jego jednotomowe powieści, ale tu również lektura kończyła się mieszanymi odczuciami. Z biegiem czasu dochodzę do wniosku, że Mróz postanowił wykorzystać swoje pięć minut literackiego celebryty i postawił na ilość zamiast na jakość.

Podobnie jest w przypadku najnowszej powieści "Listy zza grobu", adnotacja na okładce sugeruje początek nowej serii z patomorfologiem Sewerynem Zaorskim w roli głównej, i właśnie tą adnotacją Mróz skusił mnie do lektury.

Wspomniany Seweryn Zaorski jest ojcem samotnie wychowującym dwie córki, który po ponad dwudziestu latach wraca do miejscowości, gdzie dorastał i gdzie zaproponowano mu objecie funkcji kierownika zakładu patomorfologi. Kupuje zrujnowany rodzinny dom od Kai "Burzy" Burzyńskiej, który remontuje. Jego najlepszy przyjaciel z czasów szkolnych Michał "Ozzy" Ozga jest burmistrzem Żeromic, jednak relacje dwójki przyjaciół z przed lat są już inne, tym bardziej, że Michał poślubił "Burzę" dziewczynę w której kochał się do szaleństwa Seweryn.

W trakcie remontu domu Seweryn trafia na ukrytą pod podłogą w garażu skrytkę, gdzie umieszczono kilka dyskietek, najprawdopodobniej zrobił to przed tragiczną śmiercią ojciec Kai, okazuje się, że te dyskietki są kolejną tajemnicą z którą będzie musiała się zmierzyć kobieta. Burzyńska od dwudziestu lat otrzymuje co roku 9 września list od nieżyjącego ojca, a teraz jeszcze te dyskietki opisane dziwnymi liczbami.

Starsza aspirant Kaja Burzyńska wspólnie z Sewerynem próbuje odkryć tajemnicę jaką jej ojciec chciał przekazać córce, przy pomocy matematyczki ze szkoły ich dzieci odkrywają, że liczby na dyskietkach układają się w ciąg liczb Catalana, dzięki temu odkrywają kolejność plików z archiwum WinRAR, które znajdowały się na dyskietkach 3,5". Po rozpakowaniu archiwum otrzymują plik .jpg, którego nie mogą otworzyć, dopiero przy pomocy znajomego z Instytutu Zen Seweryn odkrywa, że konieczna jest zmiana rozszerzenia pliku na .doc, gdyż jest to plik Worda.

Odczytanie wiadomości z pliku Worda kieruje ich na kolejną wskazówkę, za którą decydują się podążać. W między czasie zostaje zamordowana matematyczka, która im pomogła. Wszyscy w spokojnych Żeromicach są zszokowani tą informacją, "Burza" i Seweryn przypuszczają, że zabójstwo może mieć związek z ich poszukiwaniami. Tajemnica ojca Burzyńskiej nie jest jedyną, którą powoli odkrywamy, również Seweryn Zaorski skrywa przed dawnymi znajomymi mroczne tajemnice z przeszłości.

Intryga przedstawiona przez Mroza jest bardzo wciągająca, odkrywanie rozsypanych przez Burzyńskiego "okruszków", które mają doprowadzić do rozwiązania tajemnicy jest intrygujące, ale w pewnym momencie autor zdecydował się rozbudować wątek obyczajowy powieści, w którym młodzieńcze zauroczenie Seweryna i "Burzy" znajduje swój dalszy ciąg. W zasadzie jest moment zwrotny, nie tylko w życiu bohaterów, ale przede wszystkim wcześniejsza świeżość i tajemniczość uleciały bezpowrotnie. Rozwiązanie i zakończenie zdecydowanie rozczarowuje, jest zaskakujące, ale i odrealnione.

Zakończenie "Listów zza grobu" przypomniało mi dlaczego na jakiś czas odstawiłem Mroza po przeczytaniu "Czarnej Madonny", tamta powieść była równie wciągająca i czytało ją się z zapartym tchem, ale podobnie jak w tym przypadku zakończenie rozczarowało. Po zakończeniu lektury odnoszę wrażenie, że Mróz byłby w stanie rozbudować do 400-500 stronicowej powieści historię z książeczki dla dzieci, co mu się chwali, bo to jest talent zbudować ciekawą intrygę, która wciągnie czytelnika, ale z drugiej strony odnoszę wrażenie, że ewidentnie ma problem z ciekawym i realnym zakończeniem.

data wydania: 15 maja 2019
ISBN: 9788380756830
liczba stron: 520
kategoria: thriller, sensacja, kryminał
język: polski

Na koniec jeszcze jedno ostrzeżenie, odradzam słuchanie audiobooka w wykonaniu Marcina Dorocińskiego, miałem możliwości odsłuchania fragmentów w jego wykonaniu i zdecydowanie tembr głosu i beznamiętne czytanie odrzuca.

---

W cyklu "Ostatnio przeczytałem" chciałbym się dzielić z wami refleksjami na temat przeczytanych (lub odsłuchanych) książek. Kryminały i powieści sensacyjne są mi zdecydowanie najbliższe, ale często sięgam po political fiction albo książki dokumentalne, biogramy czy wspomnienia.

---