LesioPM

"Gra w oczko" nie jest pierwszą książką Grzegorza Kalinowskiego po którą sięgnąłem, ale przyznam się, że w przypadku poprzedniej pozycji ("Śmierć frajerom") po kilku rozdziałach odpuściłem sobie, może zbyt szybko, ale w tamtej powieści nie było nic co by mnie zainteresowało. W przypadku prezentowanej dziś powieści jest zupełnie inaczej, historia zabójstwa młodego piłkarza, nadziei polskiej kadry wciąga od samego początku i trzyma do samego końca.

Polskie piekło w świecie celebrytów. Wyjątkowa książka Grzegorza Kalinowskiego, który telewizję zna od podszewki i w „Grze w oczko” odsłania jej kulisy.
Zakłady bukmacherskie i ustawiane mecze. Kradzieże samochodów i szantaże. Podejrzane agencje modelek i lewe interesy. Hazard i polityka. Stare gangsterskie wygi i żółtodzioby, które dopiero wchodzą do półświatka. Sprytne burdelmamy i młode blachary. Sfrustrowani gliniarze i skompromitowani dziennikarze. Kto tu z kim i w co pogrywa?

Akcja powieści kręci się wokół zabójstwa młodego piłkarza Dawida Błachowiaka w jednym z ekskluzywnych warszawskich apartamentowców, ciało mężczyzny odkrywa mieszkająca w tym samym apartamentowcu gwiazda telewizyjna Joanna Becker, popularna "Pani Środa" prowadząca program na żywo "W środku tygodnia". Nie trudno się domyślić, że skoro zabójstwo zostało odkryte przez dziennikarza telewizyjnego, z miejsca staje się to newsem stacji w której pracuje niemal na wyłączność. Wyjaśnieniem prestiżowej sprawy zabójstwa zajmuje się podkomisarz Artur Konieczny, ale dziennikarka prowadzi na potrzeby własnego programu własne śledztwo w którym jej pomaga Michał "Misiek" Misiewicz - były dziennikarz sportowy, który trzynaście lat temu w niesławie został wyrzucony z telewizji i skazany na wieczną banicję.

Mamy więc dwa niemal równorzędnie prowadzone śledztwa, w których bohaterowie się uzupełniają, przez co akcja jest wielowątkowa, czytelnikom podstawiane są ślepe tropy, które mają odwrócić naszą uwagę od rzeczywistego rozwiązania. Ponadto "Misiek" jest skarbnicą wiedzy o piłce nożnej, jej jasnych i ciemnych sprawach, które skrywane są na co dzień przed nieświadomymi niczego kibicami. Oczywiście jest to tylko fikcja literacka autora, ale między wierszami można znaleźć odniesienie do prawdziwych zdarzeń z przeszłości. Skoro akcja książki kręci się wokół piłki i piłkarzy to nie mogło się obyć bez wizyty na stadionie, autor zabiera czytelnika na stadion warszawskiej Legii, gdzie pokazuje doping na tzw. "żylecie" i lansowanie się celebrytów w lożach VIP, a następnie dla kontrastu akcja przenosi się na prowincjonalny stadion, gdzie bogaty lokalny sponsor jest traktowany przez wszystkich w kategoriach "boga".

Bardzo istotnym elementem tej książki są dialogi, autor chętnie wtrąca fragmenty dialogów z kultowych filmów i seriali oraz fragmenty tekstów polskich piosenek, które często weszły do języka potocznego, tak więc znajdziemy tu zapożyczenia z "Allo, Allo" i tekstów Kazika. Może językowi puryści będą oburzeni bluzgami i wulgaryzmami, których na stronach powieści nie brakuje, ale mięsistość języka ma na celu uwiarygodnić przekaz, bo czyż nie tak prowadzi się dialog na "żylecie". A na koniec dobra muzyka rockowa, która odgrywa niebagatelną rolę, podkomisarzowi Koniecznemu, podobnie jak Sherlockowi Holmesowi, najlepiej myśli się nad rozwiązaniem sprawy podczas gry na instrumencie, w jego wypadku to gitarowe riffy.

Reasumując powieść Grzegorz Kalinowskiego "Gra w oczko" jest bardzo ciekawa, wciąga czytelnika od pierwszego akapitu, tak jak hazard i polityka, które również znajdują swoje miejsce w książce, jedyne do czego można się przyczepić to brak opisu typowego policyjnego śledztwa, potencjał podkomisarza Koniecznego nie został w pełni wykorzystany, ale znając wcześniejszy dorobek autora można liczyć na kontynuację losów Joanny Becker i Artura Koniecznego.

data wydania: 30 stycznia 2019
ISBN: 9788363842994
liczba stron: 445
kategoria: thriller/sensacja/kryminał
język: polski

---

W cyklu "Ostatnio przeczytałem" chciałbym się dzielić z wami refleksjami na temat przeczytanych (lub odsłuchanych) książek. Kryminały i powieści sensacyjne są mi zdecydowanie najbliższe, ale często sięgam po political fiction albo książki dokumentalne, biogramy czy wspomnienia.

---