LesioPM

Sportowe biografie filmowe są bardzo trudne do realizacji, gdyż wymagają od scenarzysty i reżysera wyciągniecie z biografii sportowców ciekawej chwytającej widzów historii i przetłumaczenie jej na język filmu. Nie zawsze ta sztuka się udaje, szczególnie, że wiele scen wymaga od aktorów czegoś więcej niż podstawowych umiejętności sportowych w opowiadanej dziedzinie sportu.

^{Źródło zdjęcia: materiały promocyjne za serwisem imdb.com}

W przypadku skandynawskiego filmu "Borg/McEnroe" dostajemy ciekawą historię obu tenisistów i dość poprawne widowisko na korcie. Głównym motywem powstania tego filmu jest chęć oddania hołdu dwóm wielkim legendom światowego tenisa i ich nieziemskiemu pojedynkowi w finale Wimbledonu'1980. Lider światowego rankingu ATP i zwycięzca czterech poprzednich turniejów na trawiastych kortach Wimbledonu - Björn Borg (Sverrir Gudnason) staje przed szansą historycznego piątego zwycięstwa z rzędu, ale na jego drodze w finale staje nieobliczalny Amerykanin John McEnroe (Shia LaBeouf), który rok wcześniej wygrał już turniej wielkiego szlema w Nowym Jorku.

^{Źródło zdjęcia: materiały promocyjne za serwisem imdb.com}

Ogromną zaletą tego filmu, jest historia przedstawiona poza kortem, dzięki temu poznajemy trochę życie sportowców "od kuchni", wysiłek jaki wkładają żeby być najlepszym i jak niewielka granica dzieli ich od upadku. Przedstawieni sportowcy są jak ogień i woda, jak Jing i Jang, opanowany i zamknięty w sobie Borg i ekspresyjny i szalony McEnroe. Każdy z nich inaczej radzi sobie z emocjami. Skandynawską szkołę trenerską reprezentuje Lennart Bergelin (Stellan Skarsgård) niegdyś dość dobry tenisista, radzi Borgowi "musisz być jak szybkowar, trzymać swoje emocje wewnątrz siebie", ale z drugiej strony ma świadomość, że jedno niepowodzenie podopiecznego może doprowadzić do końca jego ogromnej kariery, co nastąpiło zresztą półtora roku później po przegranej w kolejnym finale Wimbledonu z McEnroe. Wtedy to zaledwie 26 letni Bjorn Borg zakończył sportową karierę.

^{Źródło zdjęcia: materiały promocyjne za serwisem imdb.com}

W przypadku tego filmu minusem mogą być zbyt spokojne tempo jak na film sportowy, ale jest to celowym zabiegiem, żeby spróbować przedstawić emocje, które towarzyszą sportowcom. Na korcie każdy z nich walczy nie tylko z przeciwnikiem, ale również z własnymi emocjami i myślami, czasami to przeciwnik jest nie lepszy sportowo, tylko lepiej potrafi zapanować nad swoimi emocjami. W przypadku ekspresyjnego McEnroe to było dużo łatwiejsze, bo on emocje wyrzucał z siebie.

W przypadku biografii sportowych ważne jest również pokazanie kluczowych momentów sportowej rywalizacji i to właśnie zostało zaserwowane widzom, sceny na korcie są dość realistyczne, jednak głównie skupiono się na pokazaniu emocji, stworzenie dramaturgi pojedynku w taki sposób, że nawet widzowie, którzy doskonale znali rezultat rywalizacji tego nieziemskiego finału z zaciekawieniem oglądają przedstawioną rywalizację.

Bardzo fajny film, przypominający historię jednego z najlepszych pojedynków tenisowych na trawiastych kortach Wimbledonu.