LesioPM

Myślę, że najwyższa pora wznowić zapomniany cykl filmowo-serialowy, ostatni post z cyklu „Ostatnio obejrzałem” był blisko trzy miesiące temu. Przez ten czas obejrzałem kilka interesujących filmów i seriali, ale narzekałem na deficyt czasu, żeby wrażenia po seansie przelać na papier, jednak dłuższe jesienne wieczory sprzyjają, żeby nadrobić zaległości.

Na początek proponuję thriller psychologiczny „Trauma” który trafił do oferty Netflixa w zeszłym tygodniu i trzeba przyznać, że zdecydowanie zawyża on średnią ocen filmowej oferty amerykańskiego serwisu. Film wyreżyserował Brad Anderson, spod jego ręki wyszły takie filmy jak Połączenie, Transsiberian, Mechanik czy Dziewiąta sesja, a także dziesiątki odcinków różnych seriali.

Para z dzieckiem podróżuje samochodem, zatrzymują się na przydrożnej stacji benzynowej, gdzie dochodzi do tragedii, pozostawiona na chwilę bez opieki córka wystraszona przez bezpańskiego psa wpada do niezabezpieczonej betonowej konstrukcji. Ojciec (Samuel "Sam" Worthington) próbował ją jeszcze złapać, ale również on spada do dziury. Pomimo twardego upadku odzyskuje świadomość, natomiast jego córka ma prawdopodobnie tylko złamaną rękę. W szaleńczym pędzie jadą do pobliskiego szpitala, gdzie otrzymują pomoc. Lekarz badający córkę stwierdza, że ma ona złamaną rękę, sugeruje jednak konieczność przeprowadzenia tomografii głowy dziecka. Na te badanie może jechać tylko jedno z rodziców, więc ojciec zostaje na górze, a matka z córką i lekarzem zjeżdżają do piwnicy na badanie. Chwilę później Ray budzi się w poczekalni i próbuje dowiedzieć się o stan zdrowia córki, jednak personel szpitala twierdzi, że nie mają żadnego zgłoszenia ani wiedzy o jego rodzinie, gdyż nigdy nie były one pacjentkami tego szpitala. W ocenie Raya dzieje się coś podejrzanego, wszędzie widzi pojemniki do przewozu ludzkich organów, i jest święcie przekonany, że jego rodzina jest w niebezpieczeństwie, rozpoczyna walkę, żeby je uratować ze szponów szalonych lekarzy.

Film jest poprowadzony w bardzo dobrym tempie, zwroty akcji mogą być zaskakujące dla widza. Może nie wybitne, ale dobre kreacje aktorskie, szczególnie może podobać się gra Sama Worthingtona, który gra bardzo przekonująco. Brad Anderson wyreżyserował kolejny bardzo dobry film, bardzo dobre zdjęcia, głownie jest to bliski plan, no ta muzyka stopniująca poziom napięcia.

^{Żródło: materiały promocyjne za imdb.com}

Mając w pamięci dziesiątki gniotów, które wypuścił Netflix byłem bardzo pozytywnie zaskoczony, zresztą nie tylko ja, bo oglądaliśmy go wspólnie z żoną, która na początku zapytała się jaki to gatunek, a gdy odpowiedziałem, że thriller psychologiczny to odpowiedziała „nie lubię takich filmów”, ale po 15 minutach film ją tak wciągnął, że polecała go później naszej córce. Jak to zrobiła nie zacytuję, bo bym całą fabułę zdradził 😊