Liczyłem, że na urlopie uda mi się nadrobić wieczorami parę seriali, ale niestety w hotelu trafiłem do jednego z kilku pokoi, gdzie nie było zasięgi sieci wifi przez większość naszego pobytu, a jak już naprawiono (lub wymieniono) przekaźnik to prędkość... nic nie urywała. Musiałem więc zadowolić się tym co córka zaciągnęła na tablet z Netflixa do oglądania offline jeszcze przed wyjazdem. Wielkiego wyboru nie było, kilka młodzieżowych komedii i "Cisza", więc pomimo ogólnej awersji do horrorów wybrałem produkcję w reżyserii Johna Roberta Leonetti.
Ogólnie rzecz biorąc horror "Cisza" cechuje dość dobrą obsada, świetną ścieżka dźwiękowa i dobrymi zdjęciami. Jednak jest jedno duże ALE, to scenariusz. Sam pomysł historii o odkryciu prahistorycznej jaskini, gdzie tysiące lat przeżyły krwiożercze krzyżówki nietoperzy z waranami, które to wydostają się na powierzchnię i zabijają wszystkie żywe istoty, wydaje się stosunkowo dobry. Jednak w scenariusz jest mnóstwo niedoróbek.
Prehistoryczne krwiożercze potwory atakują wszystko co wydaje jakiekolwiek dźwięki, przez tysiące lat zamknięcia w ciemnej jaskini zatraciły zdolność widzenia, więc bazują wyłącznie na zmyśle słuchu. Głównymi bohaterami tej historii jest Ally (Kiernan Shipka) i jej rodzina, którzy wspólnie uciekają przed potworami. Ally jest osobą niesłyszącą, więc jej rodzina musiała nauczyć się języka migowego, żeby z nią rozmawiać. W pewnym momencie rozumieją, że mogą być "niewidoczni" dla potworów, gdy będą zachowywać się cicho, a między sobą rozmawiać za pomocą języka migowego. Bezsens tego odkrycia jest jeszcze większy, gdy przypomnimy sobie, że jeszcze przed ucieczką z domu wspólnie oglądali w telewizji relacje z ataków potworów, i jedna z kobiet w samochodzie trzymała kartkę z napisem "BE QUIET" (bądź cicho), a głowa rodziny Hugh (Stanley Tucci) dokonał tego odkrycia dopiero dużo później.
W samym zachowaniu ciszy też jest bardzo dużo niedoskonałości, czasami wystarczy szelest przekręcanego klucza w zamku, żeby uaktywnić potwory, a innym razem dużo głośniejsze szuranie zranioną nogą, czy cicha rozmowa na nie nie działa. No i ta cała historia z nawiedzonym pastorem (Billy MacLellan) i jego próbą porwania Ally zupełnie nie pasuje do tego filmu, nie wspominając o tym, że kiedy przygotowali atak na dom w którym schroniła się rodzina to dzwonili na telefony komórkowe, gdy dużo wcześniej była scena, gdzie Ally nie miała zasięgu. Taki i innych niedoskonałości jest pełno w tym filmie. W drugiej części filmu, można odnieść wrażenie, że reżyser już zaczął kręcić sceny początkowe, a scenarzyści w pośpiechu dopiero pisywali zakończenie.
Reasumując, jeśli macie wolny wieczór na zmarnowanie i nie wiecie co z nim zrobić to obejrzyjcie ten film, pomimo wielu, bardzo wielu wad scenariusza. Scenarzyści Carey Van Dyke i Shane Van Dyke powinni zdecydowanie pomyśleć o innym zajęciu. Nie powtórzy on sukcesu "Nie otwieraj oczu" z Sandrą Bullock, ale dla fanów horrorów w zupełności wystarczy. Wciąż potwierdza się reguła, że produkcje filmowe nie są mocną stroną Netflixa. Poniższa ocena jest podwyższona za sam pomysł, dość dobrą grę aktorów oraz ścieżkę dźwiękową i zdjęcia.
Moja ocena filmu 5,5/10
Oczywiście jest to moja subiektywna ocena, każdy ma prawo do własnej, dlatego polecam obejrzeć ten film i samemu wyrobić sobie własne zdanie. A jeżeli widziałaś/eś już ten film to chętnie poznam Twoją ocenę.
Reply