LesioPM

Oficerowie Wojskowych Służb Informacyjnych - pułkownik Radosław Sztylc i komandor Jędrzej Sobolewski oraz inni bohaterowie serii szpiegowskiej powracają w trzeciej już odsłonie. Poprzednie części "Hajlajf" i "Weryfikacja" przypadły mi do gustu, dlatego z niecierpliwością czekałem na dalsze losy byłych oficerów WSI, którzy po weryfikacji nie znaleźli miejsca w nowo utworzonych służbach SWW i SKW. Komisja weryfikacyjna zdecydowała o odesłaniu doświadczonych oficerów do rezerwy kadrowej, gdzie mieli odejść w zapomnienie.

Większość służących w niej oficerów wyrzucono, a tych, którzy zostali w nowej Służbie Kontrwywiadu Wojskowego zaczęto traktować z nieufnością i z dystansem. Jednak wojna w Iraku i Afganistanie wymusiła na nowych władzach skorzystanie z umiejętności żołnierzy byłej WSI, których do tej pory mieli za bandytów i zdrajców. Stanęli oni przed wyborem: albo wyjazd na wojnę, albo wilczy bilet i wyrzucenie z armii, jednym z nich jest pułkownik Radosław Sztylc.

Akcja powieści jest kontynuacją poprzedniej części i podobnie jak wcześniej toczy się wielowątkowo, najbardziej brutalna walka ma miejsce nie w Afganistanie, gdzie trafił "Radża", ale w Polsce, gdzie rosyjskie GRU poczyna sobie nie gorzej niż w dalekim Iraku czy Afganistanie. Dzieję się tak głównie za sprawą pracujących dla nich uśpionych agentów, którzy po zmianie rządu w 2005 roku i zmianach w służbach trafiają do ministerstwa i SKW. Główną sprawą w której "śpiochy" współpracują z Rosjanami jest poszukiwanie bazy danych o polskich współpracowników KGB i GRU, którą zabrali ze sobą wycofujący się Rosjanie w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Baza danych wyciekła i według GRU najprawdopodobniej trafiła do jednego z polskich oficerów w Gruzji, oficer zginął, ale listy nie odzyskano, więc wciąż istnieje zagrożenie, że może trafić w "niepowołane" ręce. Gdyby tak się stało to skończyłoby się wielkim skandalem i kariery kilku wysoko postawionych polityków skończyłyby się nagle z hukiem.

Druga sprawa to ukryta na terenie Polski w latach osiemdziesiątych broń biologiczna. Tą sprawą bardzo zainteresowane są białoruskie służby, według ich wiedzy jeden ze składów ma znajdować się niedaleko Terespola, co stanowi duże zagrożenie również dla Białorusi. Na terenie Polski poszukują tych składów białoruscy oficerowie Grapniok i Korowin, nie podoba się to Rosjanom z GRU pod dowództwem płk Nikity Uliewa, w zasadzce nad Zalewem Szczecińskim ginie Grapniok, a drugi z Białorusinów serwuje się ucieczką. Korowin szuka pomocy u dotychczasowego wroga, który stał po drugiej stronie barykady, w jego ocenie tylko były oficer WSI kmdr Sobolewski może być zainteresowany zlokalizowania śmiercionośnych poradzieckich składów.

Niedawny przeciwnik stał się sojusznikiem i to na śmierć i życie. Bliższym niż część polskich funkcjonariuszy z SKW. Zaskakujące było to, że obaj robili to z pobudek, o których w życiu żaden z nich by na głos nie powiedział. Oni nie byli politykami, którzy co pięć minut paplali o honorze i ojczyźnie. Nie musieli. Oni to czuli całym jestestwem. Ludzie honoru o takich sprawach nie rozmawiali, bo nikogo nie musieli zapewniać o swojej lojalności i oddania ojczyźnie. Dla nich to było po prostu oczywiste.

W tym samym czasie płk Radosław Sztylc "Radźa" nie narzekał na nudę w Afganistanie, szczególnie, że trzech polskich żołnierzy trafiło do talibskiej niewoli. Zespół Iksów, którym dowodzi "Radża" ustala miejsce przetrzymywania więźniów, amerykańskim specjalsom nie udaje się zbliżyć do miejsca gdzie talibowie przetrzymują polaków. Akcja kończy się niepowodzeniem. "Radża" opracowuje brawurowy plan ratunkowy... Każdy z polskich żołnierzy za punkt honoru uznawał odbicie ich z rąk Talibów...

Świetnie napisana powieść sensacyjno-szpiegowska. Fikcja literacka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami jak np. zamach na polskiego ambasadora w Bagdadzie, czy śmierć szyfranta SWW chor. Zielonki. Dodaje to smaczku całej powieści podobnie jak umiejscowienie akcji w określonym przedziale czasowym (od 28 września 2007 do 3 października 2009 r) odpowiadającym tym wydarzeniom. Lekkość z jaką autorzy żonglują tymi fragmentami sprzyja szybkiej i sprawnej lekturze. Znalazła się też ciekawa hipoteza na temat podejścia CIA do płk Kuklińskiego.

W moim odczuciu najlepsza książka całej serii, myślę, że głównie za sprawą bardzo dobrych fragmentów opisujących działania w Afganistanie, to jest żywioł w którym najlepiej odnajduje się KAFIR. Jedno tylko mnie martwi, że trzeba będzie znów czekać rok na dalszą część przygód.